19 juli 2016
Gistermiddag reed ik van kantoor terug naar huis. Het eerste deel van de route gaat over een N-weg richting de A15. Dat rit van kantoor naar de oprit van de snelweg neemt circa 7 minuten in beslag. Eenmaal op de snelweg voelde ik na een kleine twee minuten een felle steek in mijn knieholte. Het voelde als de beet van een mug, maar dan heftiger. Wat doe je dan, als je 120 rijdt op een drukke snelweg? Juist, niets. Je kan niets doen, je moet doorrijden om te voorkomen dat je brokken maakt. Ik voelde door de stof van mijn spijkerbroek heen en meende een kleine oneffenheid waar te nemen. En toen wist ik meteen wat er aan de hand was: een teek. Maar wat doe je als je een teek hebt als je onderweg bent en je hebt een lange spijkerbroek aan? Juist, niets. Je gaat niet naar een parkeerplaats om daar de broek te laten zakken en gebukt daar de teek te zoeken. Dus moet je doorrijden, naar huis, waar een tekenpincet klaar ligt voor het verwijderen van het bloeddorstige gespuis. De rit van kantoor naar huis duurt als alles meezit circa 50 minuten. Ook gisteren zat het mee, maar desondanks leek de rit twee keer zo lang te duren. Ik werd bijna gek van de jeuk in mijn knieholte maar wilde niet krabben omdat ik bang was de teek te beschadigen waardoor het verwijderen bemoeilijkt zou worden. Ik probeerde mij te concentreren op de radio om mijn gedachten af te leiden van de jeuk. Dat lukte deels. Eindelijk, na 50 veel te lange minuten, arriveerde ik bij mijn huis. Snel parkeerde ik de auto, opende de tuindeur en vervolgens de achterdeur van mijn huis en rende naar mijn slaapkamer waar ik mijn broek van mijn kont trok en via de spiegel naar mij knieholte keek. Daar zit ie, het kleine kreng. Heel klein, een speldenknop, maar dan plat. Hij had zich dus recent genesteld en nog geen bloed gezogen. Ik pakte de tekentang van het planchet in de badkamer, plaatse het grijpertje over de teek tot dicht tegen mijn huid, liet grijper langzaam sluiten en trok de teek los van mijn huid.
Hoe kwam ik aan deze teek? Welnu, afgelopen zaterdag heb ik met een gids van het IVN een wandeling gemaakt door de bossen bij Dieren. Tijdens de wandeling heb ik diverse onwetende mensen gewezen op de gevaren van een tekenbeet. Bij thuiskomst heb ik mijzelf gecontroleerd en op mijn benen trof ik twee teken aan die daar aan het rondwandelen waren. Het was een grote soort die ik gemakkelijk met mijn vingers kon grijpen en door de afvoer van de wasbak heb weggespoeld. Daarna ben ik onder de douche gesprongen en heb ik lijf en ledematen geschrobd. De fout die ik daarna heb gemaakt is dat ik mijn wandelkleding op mijn slaapkamerstoel heb gelegd. Die kleren heb ik zondag niet aangehad want ik heb in een korte broek rondgelopen maar maandag had ik mijn lange broek van zaterdagavond weer aangetrokken. En daar heeft die teek waarschijnlijk nog ingezeten. Mijn geluk was dat de teek pas aan het eind van de werkdag besloot zich vast te bijten in mijn knieholte.
Mijn tip van de dag is daarom: als je in het bos bent geweest, smijt na controle van lijf en leden de kleren in de wasmand na ze buiten te hebben uitgeklopt. En trek ze niet opnieuw aan voordat ze gewassen zijn. De tekenplag breidt zich steeds verder uit en Nederland laat het gedwee over zich heenkomen, net als het gevaar vanuit het Midden-Oosten. De grenzen staan wagenwijd open waardoor de pest van de moderne tijd zich vrijwel ongemerkt onder de mensen kan verspreiden.
Het komt in Nederland nog steeds voor dat mensen in een rolstoel belanden vanwege de ziekte van Lyme en dat geen arts opmerkt dat er sprake is van Lyme. Ik vind dat onbegrijpelijk, vooral omdat ikzelf al in 1998!! Lyme heb gehad en daar ook voor behandeld bent. Toen moest ik daar al bijna een vuistgevecht met de huisarts voor leveren voordat hij wilde toestaan dat ik mijn bloed liet onderzoeken op Lyme. We zijn nu 18 jaar verder en het enige dat men bedacht heeft tegen deze slopende ziekte is een antibioticakuur waar geen eenduidige voorschriften voor bestaan. Elke huisarts heeft zijn eigen behandelwijze. Het is werkelijk van de gekke. Een vriendin van mij vertelde dat ze na een tekenbeet een antiboticakuur had gekregen zonder dat onderzoek was gedaan naar Lyme. Nieuw protocol, volgens haar huisarts. Als je gebeten bent krijg je een kuur. Maar wat als je in een jaar tien keer wordt gebeten? Tien kuurtjes? Waarvan negen misschien onnodige en bij de tiende werkt het niet meer als de tiende wel tot besmetting heeft geleid.
Teken zijn de malariamuggen van de westerse wereld. Gaan we niet kapot aan Aids, dan toch zeker wel aan Lyme. Want onze overheid onderneemt geen actie, anders dan aanplakbiljetten op hangen en onze gezondheidzorg is incapabel, niet daadkrachtig en niet consequent.
