Kevermeeting Appeltern

Op 16 augustus 2008 ben ik naar de meeting van KCN Regio Midden geweest in Appeltern. Een nieuwe locatie met een mooi veld voor het opstellen van de luchtgekoelde VW's.

Herbie naast een broertje uit 1967

De '67-er is een 1500 cc uitvoering. Naast de motorische verschillen met mijn 1200 zijn ook de velgen anders. En kijk eens in detail naar de achterklep (op foto dubbelklikken, dan verschijnt er een uitvergrote versie met meer detaillering). De 67'er heeft een strakker gestileerde achterklep: de nummerplaat staat rechter op en boven de nummerplaatverlichting ontbreekt de golving die nog wel in de achterklep van Herbie aanwezig is. Op de uitvergroting is trouwens duidelijk de lay out van het parkeerterrein te zien.

Herbie achter twee familieleden van gelijke leeftijd in (vrijwel) dezelfde kleur

Uit bovenstaande foto blijkt dat de hoogte van een Kever in belangrijke mate de uitstraling bepaald. De Kever rechts op de foto heeft de standaard vooras en schokdempers, de Kever links is verlaagd. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de uitstraling van de rechter Kever.

Schitterende vijftiger en eenenvijftiger

Van de eigenaar van één van deze twee groene Kevers hoorde ik een leuke doch ook pijnlijke anecdote. Als je goed kijkt naar de voorste Kever dan zie je in het midden boven de voorruit een bobbeltje in het dak zitten (dubbelklik maar even op de foto, dan wordt de foto uitvergroot). De achterste Kever heeft dit ook. Het was me nog niet eerder opgevallen dus heb ik bij de eigenaar gevraagd waar die bobbel voor dient. Het is blijkbaar een kenmerk van de vroege jaren vijftig Kevers (misschien ook van de late jaren '40). Het bobbeltje is een voorbewerking voor de eventuele plaatsing van een antenne. De eigenaar vertelde mij dat hij ooit een echtpaar had ontmoet met een vroege vijftiger die schade had opgelopen. Om de auto weer in concoursstaat te brengen werd de Kever naar een plaatwerker gestuurd. Daar werd de Kever vakkundig hersteld. Toen de Kever door de eigenaren werd opgehaald vertelde de plaatwerker dat hij meteen ook maar die rare bobbel in het dak had uitgedeukt.......... Ai!

Een duitse '63-ger achter Herbie

Aan het eind van de middag werden de Kevers opgesteld voor een rondrit door de omgeving. Tot mijn genoegen kwam ik tussen enkele oldies, de Kevers met de liggende koplampjes, te staan. Vóór mij de twee groene vroege vijftigers en achter mij een duitse '63-ger. De vijftigers kwamer opvallend vlot voorruit, ondanks dat ze maar 24 pk hebben. Hoe dat mogelijk is? Volgens de eigenaren vraagt de auto niet om vermogen, om prestaties of om snelheid. Het enige wat de motor hoeft te doen is de auto in beweging zetten en de snelheid er in houden. Met het gewicht van nog geen 700 kilo komt de Kever met 24 pk voldoende snel vooruit. En als je enige handigheid hebt gekregen in het dubbelklutsen dan kan je zonder horten of stoten optrekken. De oudjes hebben namelijk niet gesynchroniseerde versnellingsbakken.

Wat ze wél hebben is iets waar de eigenaren van moderne auto's mee lopen te pochen. De oudjes hebben namelijk een startknop. Na eerst het contact te hebben ingeschakeld met de ons bekende steutel wordt de auto gestart door op een knop in het dashbord te drukken. Een techniek die dus al bekend was aan het begin van de jaren vijftig, nu 58 jaar geleden! Zo blijkt maar weer dat vooruitgang betrekkelijk is. De technieken van tegenwoordig zijn wellicht wat meer verfijnd, maar de ideeën die er aan ten grondslag liggen zijn vaak al decennia geleden aan het brein van onze (voor)ouders ontsproten.

Wat de oudjes óók hebben is een zwengel waarmee de motor handmatig kan worden gestart. Dus mocht de accu leeg zijn, om wat voor reden dan ook, dan biedt de zwengel uitkomst. Motorklep omhoog, zwengel bevestigen (waarom heb ik daar geen foto van gemaakt?) en draaien maar. Mocht je denken dat dit zonder risico's is dan heb je het mis. Als de zuigers niet goed staan op het moment dat je de eerste zwieper wilt geven, dan loop je het risico op een terugslag en breekt mogelijk je pols in tweeën. Keverrijden is dus voor stoere mannen en vrouwen die tegen een stootje kunnen.

Rode Kever op gas

De rode Kever uit 1971 was ik een paar weken eerder tijdens mijn vakantie ook tegengekomen in Virton, in het zuidoosten van België. De eigenaren stonden bij mij op de camping. Leuk dus om ze hier weer tegen te komen en ze nu mijn eigen Kever te kunnen laten zien waar ik toen alleen maar over heb kunnen vertellen omdat ik haar niet mee had op vakantie. De op gas gestookte Kever is voorzien van een trekhaak en sleurt daar een vouwwagentje mee door heel Europa. Om de motor van extra koeling te voorzien wijkt de motorklep aan de bovenzijde circa 10 cm van de carrosserie. Op de camping zag de Kever er enigzins roestig uit, echter enkele weken later was de roest weggewerkt en zag ie er zeer representatief uit. Hulde!

De rondrit

De rondrit bracht ons langs mooie weiden, akkers, huisjes en dorpjes, over dijkjes, langs water, campings, paarden en kerkjes. In een tempo dat erg laag lag. De organisatie wilde de hele stoet compleet houden door zijwegen af te zetten waar de stoet langskwam. Het afzetten gebeurde door de deelnemende Kevers zelf. De eerste Kever in de rij achter de buggy van de organisatie parkeerde zodanig op de zijweg dat deze geblokkeerd werd voor kruisend verkeer. Als de stoet voorbij was sloot de Kever vervolgens weer achteraan.

Niet mijn meest favoriete luchtkoelers maar wel leuk: twee stoeiende buggy's

Herbie als trouwauto

Onlangs, op 13 juni, is onze Kever ingezet als trouwauto. Dat bleek een groot succes, ondanks de regen. Dat het zou gaan regenen wisten we natuurlijk niet op het moment dat we de toezegging deden dat onze Herb mocht gaan optreden als trouwauto. Die toezegging kwam namelijk al ruim een half jaar eerder. Een collega van Rian had opgemerkt dat Rian bij tijd en wijle met een wel erg leuke auto naar het werk kwam. Of die leuke auto ook wel eens werd ingezet voor trouwpartijen? Nou, nee. Maar wat niet is kan nog komen. De vraag werd ’s avonds aan mij voorgelegd en ik reageerde meteen enthousiast. Hoe anders kan de trotse bezitter van een leuke auto reageren wanneer andere mensen de auto willen inzetten op de voor hun misschien wel belangrijkste dag van hun leven? En als die mensen ook nog aardige mensen blijken te zijn dan zeg je natuurlijk JA.
Ik bleek de Kever de dagen voorafgaand aan de huwelijksdag met de nodige inspanningen waterdicht te hebben gekregen, zodat bruid en bruidegom helemaal droog zijn gebleven. Op de dag van het huwelijk reed de bruidegom zelf. Dat is veel leuker dan gereden worden. Ook voor de bruid is het veel handiger om met haar mooie jurk voorin te zitten dan achterin. Eerder die maand had de bruidegom een uurtje een cursus Keverrijden gevolgd. Ikzelf was natuurlijk de cursusleider. Na hem gerust gesteld (?) te hebben met de opmerking dat de Kever geen fouten maakt en elk kraakje in de versnellingsbak dus te wijten is aan menselijk falen mocht hij op pad, nadat hij eerst een half uur als bijrijder naast mij in de auto had gezeten. Zoals gebruikelijk bij auto’s die totaal afwijken van hetgeen gangbaar is in het dagelijks leven werd er een paar keer fout geschakeld. Ik weet niet of het bij alle Kevers is zoals bij de mijne, maar schakelen gaat alleen gegarandeerd foutloos als er geen kracht op de pook wordt uitgeoefend. Door met de vingertoppen te schakelen kan de pook zijn eigen weg zoeken en de juiste tandwielen in elkaar laten vallen. Als bestuurder begeleid ik de pook door de verzetten in plaats van dat ik de pook trek of duw. Door op deze wijze te schakelen gaat het wisselen van de verzetten voor het gevoel zelfs soepeler dan in mijn Toyota Corolla 1.6 GXi station uit 1997, een type dat bekend staat om zijn fijn schakelende versnellingsbakken. De bruidegom in spe kreeg het al snel in de vingers en ook hij kreeg lol in het rijden. Natuurlijk ook een ritje gemaakt op de snelweg, voor de ultieme snelheidsbeleving. De aanstaande bruid, meeliftend op de achterbank, vond het bij 95 km/uur welletjes. Voor haar gevoel overschreden we reeds ruimschoots de maximum toegestane snelheid van 120.

Op de dag voor het trouwen werd de Kever opgehaald door het aanstaande bruidspaar. De dagen hieraan voorafgaand werd ik met de dag zenuwachtiger. Ik zou, voor het eerst, mijn troetelauto uitlenen……. Zou alles wel goed gaan? Zou de Kever waterdicht blijken te zijn als het mocht gaan regenen? Zou ze op de dag van het huwelijk willen starten? Zit er voldoende benzine in de tank? Is de bandenspanning op peil? Ook van de reserveband? Weten ze wat ze moeten doen mocht er een band lek gaan? Heb ik voldoende duidelijk gemaakt dat ze tijd en ruimte moeten nemen voor remmen en optrekken?
Samen hebben we op de oprit voor mijn garage de Kever voorzien van een lint ter decoratie. Daarna was de Kever klaar voor vertrek. En daar reed ze, mijn Herbie, de straat uit met een andere bestuurder dan mijzelf. Nog geen tien minuten na vertrek brak de hemel open. Duizenden kubieke meters regenwater stortten zich uit de hemel. Mijn Herbie, die gewoonlijk alleen buiten komt met mooi weer, bevond zich ergens temidden van een wolkbreuk. En ik zat thuis, mijn nagels op te eten.
De regen bleek niet tot problemen te hebben geleid. Ook de volgende dag niet. De grote hoeveelheden neerslag hadden geen invloed op het prille huwelijksgeluk. Het plezier was het bruidspaar op de dag van het trouwen aan het gezicht af te lezen. Daar zal mijn Herbie vast aan bijgedragen hebben.
De Kever staat op de trouwfoto en alle gasten waren vertederd door het leuke trouwautootje. Sterker nog, de auto bleek een ware babe magneet, want nadat ik mij had voorgesteld als de eigenaar van de trouwauto heb ik meteen zeer geanimeerde gesprekken mogen voeren met enkele fraaie vrouwspersonen die tot de vriendenkring van de bruid behoorden. Zo zie je maar weer, het gaat niet om de hoeveelheid pk’s, maar om de uitstraling. De Kever mag dus blijven, ondanks het afbraakbeleid van onze regering, de afnemende koopkracht en de teloorgang van onze wereld. Om het leven toch nog een beetje leuk te houden in deze tijden van recessie en oneigenlijke belastingverhogingen zijn we de zaterdag en zondag daarop met de Kever in het zuiden des lands geweest waar we op zondag in Budel het grootste Kever evenement van Nederland hebben bezocht, voor het eerst met onze waterdichte VW. Dat voelde supergoed. Het is geweldig om met mijn eigen klassieke VW tussen 3.500 andere klassieke VW’s van verschillende modellen, leeftijden en kwaliteitsklassen te staan. En temidden van de duizenden bezoekers is geen onvertogen woord gevallen, genoot iedereen van de sfeer en de leuke auto’s en was het, zon of regen, super gezellig. Kom daar eens om bij een voetbalwedstrijd of concert.

Kever als trouwauto

In 2004 waren we fanatiek van start gegaan met de restauratie van onze Herbie. Op 30 april 2004 had ik de auto volledig gestript en kon het laswerk beginnen. Als het meezat zou de Kever op 22 juli 2004 als onze trouwauto kunnen worden ingezet. Het zat niet mee. Er moest erg veel aan gebeuren, meer dan een normale particulier met een beperkte hoeveelheid vrije tijd binnen enkele maanden voor elkaar kon krijgen. Toen bleek dat we onze deadline niet zouden halen dienden we uit te kijken naar een alternatief. Eerder dat jaar had mijn aanstaande echtgenote mij een dagje rondtoeren met mijn andere lievelingsauto aangeboden, een Lexus IS. Dat was erg goed bevallen en de Lexusgarage die ons, slechts in ruil voor een doos gebak!! deze gelegenheid verschafte, Tiemens in Arnhem, gaf aan dat wij ook een Lexus naar keuze mochten uitzoeken voor de trouwdag. Erg verleidelijk, maar toen bood een kennis ons zijn eigen Kever aan, ook een 1200 uit 1965. Daar waren we meer dan content mee en dus werd het geen Lexus maar een Kever, zoals we dat oorspronkelijk ook wilden. Deze rode Kever was licht gemodificeerd. De vooras was flink verlaagd en er zaten Porsche velgen onder. Speciaal voor onze trouwdag is de voorkant weer enkele centimeters opgekrikt en zijn de originele velgen met wieldoppen er weer onder gezet. Op de kleur na was de auto nu zo goed als identiek aan de onze, dat wil zeggen, identiek vóórdat de onze helemaal uit elkaar lag.

Op de trouwdag was het stralend weer, lekker warm. De keuze om in de zomer te trouwen bleek in ons geval een goede te zijn geweest. In Nederland heb je nooit de garantie dat het goed weer is in de zomer, maar de kans is wel groter dan in de andere seizoenen.

Onderstaande foto's zijn gemaakt door onze fotografe Ilse Schuurmans.

Heeft onze eigen Kever ooit een herkansing gehad om als trouwauto op te treden? Jazeker, bijna vier jaar later. Daarover een volgende keer meer. Hieronder alvast een voorschot.