Bij mij in de straat kom je regelmatig twee uitersten tegen die zich het beste laten omschrijven als the beauty and the beast. The beauty is natuurlijk mijn Herbie, the beast is het voertuig van mijn straatgenoot en betreft een van origine Kever 1200 uit 1971. Beiden zijn Kevers en dus hebben ze een familieband. Zijn het broer en zus, of achterneef en nicht? De overeenkomsten zijn overduidelijk aanwezig. Maar de verschillen eveneens. Zo bescheiden als mijn Kever oogt, zo aanwezig is het zwarte monster. Hij laat brullend van zich horen als ie door de wijk rijdt, gromt naar alles en iedereen en laat zich door niemand imponeren. Passanten staan bevend langs de kant van de weg het voorbij razende monster na te staren.
Mijn Herbie lokt andere reacties uit. Groot of klein, man of vrouw, niemand zal ooit schrik worden aangejaagd door mijn parelwitte schoonheid. Als een puppie rijdt ie door de straten, waar hij passanten vertederd kijkend achter zich laat. Dromende ogen worden klaarwakker, boze gezichten transformeren zich tot een lachend gelaat. Daar waar Herbie heeft gereden is de wereld fris en monter, bloeien de bloemen en zoemen de bijen. Bruin wordt groen, zwart wordt rood. Herbie geeft kleur aan de wereld. Mijn Kever verbroederd. Herbie for President!
