Zondag 10 mei, moederdag 2009. Op zo'n dag kun je twee dingen doen: moederdag vieren of een evenement bezoeken. Omdat mijn moeder ergens ver van onze woonplaats op een camping aan het kamperen was met mijn vader koos ik voor het bezoeken van een evenement dichter bij huis: het 3e Arnhem Dub-Inn op vliegveld Terlet. In eerste instantie had ik vrouw en kinderen mee willen nemen, maar vrouwlief koos ervoor om thuis te blijven met de jongste, dus ging ik tegen de middag voor het eerst sinds maanden weer een keer alleen met mijn oudste dochter op pad. En die vond het fantastisch. Gezeten in haar kinderstoel had ze ruim zicht door het rechtopstaande voorruitje van Herbie. Ze babbelde mij de oren van het hoofd, wees alles aan wat ze zag, gaf er haar mening over en wilde weten wat ik er van vond. Ik vond alles prima. De route ging van Dieren naar Laag Soeren, Loenen, stukje A50 richting afslag Terlet en een kleine 25 minuten later waren we op onze bestemming aangekomen. Het Dub-Inn is een Volkswagen evenement in de breedste zin van het woord. Niet alleen luchtgekoelde bejaarde Kevertjes maar ook zo goed als nieuwe Volkswagens Golf VR6 en superstrakke Golfjes I worden er geshowd. Die laatsten zijn inmiddels ook alweer klassiekers. De eerste Golfjes kwamen begin jaren zeventig op de weg. Het is leuk om eens een ander soort VW-evenement te bezoeken en kennis te nemen van een andere vorm van Volkswagen liefde, ook als je er niet echt iets mee hebt. De passie waarmee de Golf eigenaren hun wagens vertroetelen verdient waardering.
Je hebt Herbie te ver naar achteren gereden pappa. Je hebt het paaltje op een haar gemist
Het betreden van het terrein voelde een beetje onwennig tot ik enkele Kevers ontwaardde die verdacht veel weg hadden van onze Herbie. Ze stonden hier en daar verspreid tussen vooral Golfjes van verschillende pluimage en leeftijd. Er ging ook meteen een handje omhoog als begroeting zodra de eigenaren van deze Kevers ons langs zagen komen rijden. Charlotte zwaaide enthousiast terug. Ze wilde zo snel mogelijk uit Herbie om naar de andere Kevers te kunnen rennen. We parkeerden naast een T1 uit de jaren vijftig en deden onszelf daarmee meteen tekort, want deze prachtbus deed onze standaard Kever zowel letterlijk als figuurlijk in de schaduw staan. Er kwamen veel mensen bij onze Herbie staan, om er vervolgens langs of overheen te kijken naar de T1. En je zag sommige bezoekers denken: shit, wat staat die Kever toch vervelend in de weg voor een mooie foto van die prachtige bus. Ik vond het wel best. Wij vervolgden onze eigen weg en struinden langs het uiteenlopende VW-erfgoed, waarbij de Kevers toch telkens weer de meeste aandacht van ons kregen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Charlotte rende van de ene naar de andere Kever, en aangezien ze best ver uit elkaar stonden, legde ze heel wat meters rennend af. Ik voorzag een vroegtijdige instorting van haar bijna drie jaar oude beentjes.
Aaaahhh, zoveel Volkswagen!!!
De mooiste Kever was die op onderstaande foto. Ik heb via de RDW geen voertuiggegevens kunnen vinden op het kenteken waar deze Kever mee getooid was maar omdat het een brilletje betreft zal in ieder geval de koets van begin jaren vijftig zijn. Wat mij betreft had ie wat minder verlaagd mogen zijn, maar zowel de carrosserie als de techniek verkeerden in topstaat. Hier zaten heel wat uurtjes en euro's in.
Een heel stoer oudje. Beetje te laag naar mijn smaak, maar prachtig afgewerkt.
Na twee uur over het terrein zwalken, krentebollen eten en appelsap drinken stapten we weer in. Even leek het erop dat Herbie geen zin had om weg te gaan want de motor had twee pogingen nodig om aan te slaan. Vlak voordat we weg reden hoorde ik een vrouwelijke passant nog tegen haar vriend zeggen, wijzend op de velgen van onze Herbie: "Vind je deze niet mooi dan? Die zijn helemaal origineel". De vriend keek even om, aanschouwde de velgen en keek alsof ie poep rook. Neuu, die hoef ik niet". En bedankt. Je bent gewoon jaloers, flapdrol.
We reden terug van Terlet, via Rozendaal en de Posbank naar huis. Charlotte was al na een paar minuten met rode konen in slaap gevallen.
Een trotse dochter naast haar blikken makker
